Vrienden

Er zitten zoveel vogels in de tuin, maar je ziet ze nauwelijks. Helemaal niet nu het groen in een paar prachtige dagen uit zijn voegen is gebarst. Tijdens het avondeten komt er een ekster in de hoge boom bij de buren zitten. Ik heb hem daar al vaker gezien deze week. Steeds een takje hoger tippend tot de top. Daar loert hij wat om zich heen en vliegt dan op om te kijken of er verderop iets te halen valt. En anders zit er misschien ergens nog een andere vogel om even de dag mee door te nemen? De stilte valt donkergroen en roerloos over de bomen en de heggetjes en het gras. Twee dames lopen langs. Ze zijn de zoveelste twee dames. “Het Wolkershuisje toch?” “Ja, klopt,” roep ik terug en steek mijn duim omhoog. “Nou, dat doe je goed.” Dat moeten we nog maar zien, dames. Vanmiddag reden we op de Hoogte Kadijk langs de machtige gietijzeren vogel die daar op zijn zuil staat. Een overblijfsel van de voormalige bierbrouwerij De Gekroonde Valk. Metershoog kijkt hij over de buurt uit. Zijn vleugels al een klein beetje gespreid, alsof hij elk moment kan opvliegen, zijn snavel half open om te roepen dat hij eraan komt. En zo gaat het precies. De ekster en de valk, ze komen elkaar halverwege tegen. De valk vliegt eerst over Artis, dan Roeterseiland, het grote kruispunt bij het Weesperplein. De ekster een stukje over de A2, dan bij de Omval langs de Amstel en ze zien elkaar ergens bij de Weesperzijde, misschien wel aan het water, misschien wel in de Grensstraat. Ze maken een praatje, zo van: hoe gaat het met jou, rare tijden en is het nog een beetje vol te houden. En je zou het niet zeggen, twee vogels die elkaar nooit eerder gezien hebben en hooguit een kwartiertje met elkaar staan te praten, je zou het niet zeggen, omdat het eigenlijk niet kan, maar terwijl ze allebei terug vliegen naar huis, de ekster naar Amstelglorie en de valk naar de Hoogte Kadijk, allebei weten ze zeker dat ze er vanaf vandaag een vriend voor het leven bij hebben.