Sleutel

Grote avonturen worden vaak in gang gezet met een klein mysterie.

Er is een heel systeem hier, hetzelfde soort systeem dat ieder huisje en elke stacaravan ter wereld waarschijnlijk heeft. Een systeem dat je eigenlijk niet moet verraden, maar dat iedereen toch wel weet.

Achter het huis is een lage aanbouw waarin de gasflessen staan. In die aanbouw ligt, onder een oude lap, de sleutel van het hangslot dat op het schuurtje zit. Het schuurtje staat achter in de hoek bij het water. In dat schuurtje is een pot waarin dan weer alle andere belangrijke sleutels te vinden zijn.

Ik pak de sleutel, open het hangslot en sjouw het tuintafeltje en een stoel uit het schuurtje om op het terras aan het werk te gaan. Daarna sluit ik de deur en klik het hangslot van het schuurtje weer dicht. Dat kan zonder sleutel. En dan ben ik de sleutel kwijt.

Die ligt waarschijnlijk in het schuurtje ligt. Er is geen reservesleutel.

Dan ontdek ik dat aan de achterkant van het schuurtje een plank mist, waardoor je vanaf de tuin van de buren in het schuurtje kunt kijken. Geen sleutel.

’s Middags ga ik even naar mijn huis om de plantjes water te geven en nog wat boeken op te halen. Als ik in de keuken kom zie ik dat de vloer bezaait ligt met glas. In het raam van de keukendeur, die uitkomt op mijn binnentuintje, zit een groot gat. Er zijn verder geen braaksporen en er is ook niemand binnen geweest. Onder de bamboeplanten ontdek ik een wit golfballetje.

Ik plak het gat af met een stuk karton en rijd terug naar Amstelglorie. Het is al schemerig. Op een roestig tuinhek zit een grote kraai, hij kijkt me spottend aan. Ik besluit nog een keer te kijken, met een zaklamp schijn ik door het gat achter in het schuurtje naar binnen. Nog steeds geen sleutel te zien.

Zie me hier dan zitten, Veertien dagen in de Wolkerstuin